Ikalawang Kabanata

Sumilip ang hangin sa pagitan ng siwang ng mga dingding

Napayid ang pahina, binuklat ang bagong kabanata

May batik na pula; Luha; ang unang pahinang garing

Na kapag hinugasan ng tubig masisira; mawawala ang istorya

Ang sakit ay sa kahapon, at sa nakalipas na lang

Ngiti na ang hinahanap ng aking labi sa bukas na darating

Umibig ako, umasa, nabulag nagpabaya, hindi ko napigilan

Ipinahawak ang puso ko sa kamay mo nang ika’y mahalin

Ilang tulog ang aking ginawa sa pag asang

Ayos na ang lahat sa aking paggising

Malalim man ang sugat mong nagawa

Ang nakaraa’y nakaraan na lang sa atin

Hindi ko pa tinatapos ang kwentong ating nasimulan

Subalit ang pagpapasakit sa sarili ay sapat na

Hindi ko ipinipinid ang pinto para sa ano man

Subali’t ang lahat ay nasa bago at ikalawa nang kabanata

Tunay na mapalad

Ngiti at ligaya, mapalad na bata

Kalungkuta’y wala,  sa puso mong mura

Hindi binibilang, tinigis na luha

Ng yong kaluluwang, hinango sa dusa

At pinaliguan ng poong dakila

Sa batis ng gali, sa sagradong lawa

Sa mga mat among, animo’y bituin

Ang kurba ng labi, at labas ng ipin

Mga hagikhik mo na may dalang lambing

Ay sya ring nasa kong lagi ay kamitin

Sa tuwi-tuwina, ay inadalangin

Iyong bahagian ang diwa’t panimdim

Sa ugoy ng duyan, na ikaw ang lulan

Sa hampas ng hangin na may kalamigan

Sa tapak ng paa mo sa damuhan

Sa awit ng ibon sa iyong ulunan

Naglinaw ang langit sa kaitaasan

Sa lilim ng puno ay may kagalakan

Mapalad ka bata, sapagkat mahal ka

Higit kanino man n gating bathala

Sa mga halakhak ng puso mo’t mata

Wala ang bagabag sa daraang sigwa

Walang pag-iisip sa mga problema

Tunay na mapalad ang mumunting bata

Anay at Tingga

Mayabang na anay ang sentro ng madla

Kaya daw ngatain ang matigas na tingga

Na gawa sa libong siphayo’t dalita

Kulob ng busabos na nasa’y makalaya.

Ang kalawang daw ay daig pa niya

Kaya’t ipinutong sa kanya ang korona

Tulad ng mga anay na sa kanya’y nauna

Ipin ang naubos, tingga ay natira.

Babae

Hinubad ang damit, subalit naghanap

Ng pampakli ditong, may higit na saklap

Nangiti subalit, ang luha’y kinalap

Sa paa’y dnilig, sa iisang iglap

Mula sa imaheng, kabigha-bighani

Puyos ka ng lihi, na dnidiskubre

At sa bawat puso, ng mga lalaki

Malabis kung ikaw, ay ipagkapuri

Ang turing sa iyo, ay reyna ng lahat

Sa ilang, sa patag, kalawaka’t dagat

Sa isang tingin mo, ay sumasambilat

Ang gimbal na hindi, nasang nailapat

Mga panangis mo’y tila isang lason

Na pinipigilang, mamatha’t matapon

Sapagkat ang lahat, ng bangis ng leon

Ay kayang kitiling wala sa panahon

Ika’y isang rosas, sa harding matingkad

Na inaabangan, ang pamumukadkad

Dusang binubuno, pagtingalang-pugad

Panag-uubusan, ng lakas at tatag.

Liwaliw

Halika katoto, at manaog tayo

Sa isang huwad at nakukubling mundo

Kung saan lahat ng ating mg gusto

Isang iglap lang at nagkakatotoo

Aking kaibigan, tayo ay lumipad

Sa himpapawid ay tayo’y maglalayag

Hayaan natin kung saan mapapadpad

Iwanan ang takot at pagkabagabag

Tayo na doon sa malawak na hardin

Ng mga bulaklak, at mga bituin

Kung saan ang abot, ng iyong paningin

Ay ang paraiso, masayang tanawin

Sa pagtakas natin sa kilalang lupa

Ating maabot, rurok ng ligaya

Mamalagi doon, ninanasa

Ngunit babalik din kung saan nagmula

Kaya’t kaibigan, isang hirit pa nga

Samahan mo ako at babalik kita

Sindihan mo na at pausukin mo pa

Kinuyom na dahon, nitong marijuana.

Pa'no Ko Sisimulan

Mabuti pang magbasa, ng isang istorya

Na masasatitik, sa puting pahina

Bulag man at bingi, ang mga salita

Magaling na yaon, pagka’t walang luha

Magaling pa kayong, mga mambabasa

Na ‘di tumatagos, sa aklat ang mata

Pawis man at laway, namin ay maiga

Iguguhit pa rin, ang inyong ligaya

Paano kung ‘di na, umiihi ang pluma?

Ng tinta na dugo, kahit hindi pula

Pano pag nawala, ang init at lansa

Buhay na emosyon, tiyak mawawala

Pano ko sisimulan, yaring aking kwento

Na ang tanging tao, ay ikaw at ako?

Kung kasawian na, ang siyang tinamo

Kung sinakal mo na, yaring panulat ko?